Siyah Sonnet

Siyah Sonnet


sular kayboldu büyüde, büyü tüldü tül
siyah, kendini gösteriyor, kapanir
yalnizlik dizlerine... gel, gömül
tenine... o tenin ki, Zaman’dir...

maide ve siyah, olur elbet, kinindan
çekilir gibi yollar... sularda ayna sesi!
âh, gökler bikar gider kendi erguvanindan;
bir aynaya dönüsür ötekinin gölgesi...

ve siyah... ayna düser! aynayla birlikte
hersey kirilir!
ne kalir geriye aynadan, söyle, ne kalir?
geriye kalan âh, sadece yalnizliklardir...

aynalarmis gibi yapan aynalar!..
sir biziz, aynalar sirrolacaklar...



Hilmi Yavuz