Ten Sonnet'si

Ten Sonnet'si


ben tenime yürürüm, tenim benim gereksiz
et parçasi, atilmis, duruyor bir kenarda...
áh, asklar vardir simdi, amaçsiz ve ereksiz
birlikte dolasirlar; yirtici ve hovarda...
bellegim? bir kurttur o! dâima ipe sapa
gelmeyen bir seyleri parçaliyor... kemirgen!
ask uzakta uluyor, yalnizlik lapa lapa
yigiliyor kapima... âh, kendini kürerken
kaybolan kar günleri!.. elimle yediririm
tenimi yeraltina... savaslarda karartma
oldugunda örterler ya... agir perdelerim
öyle kapali iste... simsiki... bir kusatma!

bir kurt nasil kusanirsa öyle kar günlerini;
aynalar kusaniyor aynadaki tenini...

Hilmi Yavuz