Ben Için Sonnet

Ben Için Sonnet


benim yüzümdür iste, magrur, kalin, sizofren;
unutmak ve aynayla, asklarla azalmada;
ben gideli beridir hilmi yavuz ile ben
bazen burdayiz iste, bazen de ürkünç oda
içimize kapanan kapisiyla bugün de
bir ben'e açiliyor, ah, yildizli ve çorak

bir çökelti gibiyim ben kendi bellegimde...

nereden açilirsa orasindan akacak
ur mu, ben mi, çiban mi? kötücül, irinli, pis...
biçak, bisturi, makas beni desin ve yarin
çikarin ne vardiysa: teslis, teslis ve Teslis...

bana çivilidir, isa'yla çarmih neyse;
asksa bir iç kanama... gül, gülden içeri'yse...

Hilmi Yavuz