Çökmüs Bir Kent Için Sonnet

Çökmüs Bir Kent Için Sonnet


ben kimden koptumdu, aksamlar depressif, manik
bir aynayla beni bagladi bana... pis
bir kitap çöküntüsü: o, ben’im! kugularla garanik
-i ulyá!.. sürüngen giysileriyle iblis;
alan da o’ydu, satan da... seytanca alisveris!
bir lesi bir les tirirken yirtk, yarim;
satan o giysileri benden önce de giymis...

ben aynayla kopmusken bana nasil bakarim?

terelelli terelella, tevellâ ve teberrâ
kent lesti ve ben ona bir koku gibi süründüm;
artik asklar tasir beni, ben onlara kadavra
olsam da terelelli... mecnun’dum, leyla’ya büründüm...

bir kent kendi üstüne çökerken de kis;
asklar yararken asklari, sözlerde bir yirtilis...

Hilmi Yavuz