Orpheus’a Siirler 1

Orpheus’a Siirler 1


hersey kanser! bu sayrili
ve çorak kentten
pis, murdar
hüzünler bile kurtar-
amaz olduk... çok gördüler...

duygular yumrulmus, kalpte kirler
var söz’ün kanserine geldik:
kati sözcükler ve tas
gibi ele gelen siirler-
le donatildi bu kent...
yikim, aski; çöküs, umudu
imliyor simdi;
gögünse yavas yavas
dökülüp issiz biraktigi sfer
kati... kaskati...

artik keder bile keder
vermiyor; aci, aciyi unuttu;
günesle kandili ayirdedemez olduk
-kanserli saatler!..
sevinç, bulasici bir sayrilik
gibi tiksinç; kapilar çürüyor
durduklari yerde, açmanin anlami yok,
kapamanin da...
hiç... hiç...

Hilmi Yavuz