Aksam Ve Sen Ve Ben

Aksam Ve Sen Ve Ben


ikimizdik, sen ve ben, bir çiçekle
onun tomurcugu arasinda bir yerde;
öylece durur muyduk, ikimiz gibi?
dâima birlikte olurduk hüzünlerde...

animsar misin, yaz günü, bir bahçeyle
gizledikti kendimizi birbirimizden;
sen ve bahçe, ben ve bahçe, sen ve ben:
aksamlar derlerdik her ikimizden...

üsürüz, çünkü uzagiz simdi o yazdan;
ey, birazdan bir yazdan geçer olan, ey!
kimbilir ne anlama geliyor artik,
su eskiden “hüzün” dedigimiz sey?



Hilmi Yavuz