Aksam Ve Kandil

Aksam Ve Kandil


mevsimidir,
kendi hüznüme döndüm...

aksam annemle aramda
bir süs
gibi dururdu;
saatler rikkatle vururdu;
özensiz
bir esya kurakligi
dagilmis bahçemize;
ve her sey kandil...

hangi agacin yapraklarini
siyah kadifeyle örttün Ölüm?
hangi Söz’ü bana verdin
de benden geri aldin,
ey Dil?

Birden mevsimler selsebil
Aktilar; görünmemekti dilegim;
Siyah kadife sizdiriyor,
Isikta yaglaniyor gül,
Odamda kirli melegim...

Annem kandili siliyor:
‘mendil,
mendil nereder?’

aksam, annemle aramda bir süs!



Hilmi Yavuz