Vazoda Tozlu Güller

Vazoda Tozlu Güller


yanilmayan iki el
kapandi birbirinin üzerine
gözleri sisli kir, ad kavmi
kirik mühürler
yillarin derin kalintisindan
bagislamasiz bir durus seçti kendine
sanki artik hiç bir sey kimildatamaz
içinde küllenen o beyaz pismanligi
her seyi sessizligiyle bütünleyerek
geçiyor kullanmadigi günlerin içinden
baska ellerin kurdugu bütün saatleri
birakmis tozlu ayrintilarin zulmüne
aksamsefalari gibi dalgindi geçen yaz sonu
onu görmeye gittigimde
benden öteye bakiyordu benden çoktan geçmis bakislari
bir tek yagmurun sesiyle tanidik
bir seyler geçiyordu yüzünden bir ölünün anisi
kadar belirsiz bir aydinlik
nasil birikmis içinde bunca süzülmüs aci,
nasil ulasmis içindeki tedirgin erince
kopkoyu bir kötülüge dönüsmüs onca hayal kirikligi
kayip kitalar gibi baktik birbirimize.
Tamamen silinmis aklimdan
eski fotograflarda bulustugumuz yer
Oraya nereden gidilir simdi?
Oysa karsimda oturuyor
O opal lambanin gölgesinde
iyi egitilmis kötülügün bütün incelikleriyle
Bir de vazoda tozlu güller...

Murathan Mungan