Ölüme Gazel

Ölüme Gazel


Insandir en yüce degerleri yaratan.
Sevdayi sözgelimi,
erdemi, özlemi, özveriyi,
umudu, sefkati, düsü...
Yasami tanidikça kendini tanimlayan... Insandir...
Ve fakat
yakalar yakalamaz uygun bir an
bulur bulmaz dengini
durmaz
tümünü
haraç mezat pazarlar...
Soylu mu soylu, huylu mu huylu;
hirsiz mi hirsiz, arsiz mi arsiz!
Insandir...
Tanrilar yaratacak denli esinli, tinsel, engin...
Cani pahasina direnecek denli gözüpek,
atilgan, seçkin...
Ve fakat
kendi büyüsüne siginacak denli bitkin,
güvensiz, sefil...
Sefasini sefaletten sagacak denli rezil...
Özlü mü özlü, sözlü mü sözlü;
bezgin mi bezgin, azgin mi azgin!

Insandir...
Dis dis dudaklarinda
özgürlügün tutkusu kivilcimlanir,
çigligi gecenin isiltisi olur sarkilarinda.
Çagiran acilarsa eger
kosar
ülesir her seyini...
Ve fakat
isiltinin karsisinda kuduran da odur...
Bilgine degil, haine tapan;
kendi türünü yok etmenin ustasi;
doydukça bölüsmeyi unutan...
Masum mu masum, mazlum mu mazlum;
Katil mi katil, zalim mi zalim!

Insandir...
Bir o’dur ölümlü dogusunun bilgisiyle yasayan...
Vurgunu oldugu göge süssüz,
sürgünü oldugu cana güçsüz,
çilgini oldugu tene öksüz...
Narince açan... Soldukça üzgün...
Sevincini bile gözyasiyla yoguran...
bir yani hep anilara sarmasik...
Gönül boyu yarali... Ömür boyu âsik...
Bagrinda özlem, sirtinda hançer
daglari delip, agzinda isikla gelebilir...
Coskun, düslü, dövüsken...
Ve fakat
çikan için ufkunu yakan
dostunu satan da odur...
Doymak bilmezcesine çakalcana açgözlü;
uygarliginca acimasiz, evcilligince vahsi...
Korkak, kaypak, sürüngen...
Ulassa
denizler gibi yildizlar da kirlenir ellerinde...
Binlerce yilmis gibi ömrü, onlarca yil susabilir;
suskunlugu çatal çatal, yilanca zehirlidir...
Içli mi içli, güçlü mü güçlü;
suçlu mu suçlu, hinçli mi hinçli!

Insandir...
Sonunda solacak,
kurumus bir yaprak gibi rüzgâra iliserek
geldigi topraga dönecektir.
Yücelerde soluduysa ömrünü
baharda sazi kalir
dallarda hizi kalir
kuslarda açar sesi
dillerde sözü kalir...
Irmagin kivrim kivrim suyunda
köpürür, gümüslenir...
döndükçe gümüslenir...
Arinin kekik tüten baliyla
leylaklar kinalanmis bakislar kutsar onu,
köklere sürgünlere ugurlar...
Ardi sira
atesböcekleri uçusur,
su tutusur...
Dalgalar alkislaridir...

Kimi ölür izi kalir,
kimi ölür buzu kalir

Nihat Behram