Yolculuk Ve Asklar

Yolculuk Ve Asklar


ben kendime derinim, -sana!
bir uzun 'kaybol! ' gibi oldugum;
kalbim kül daglari, yüklenir
atesten kayiklara odunum...

orda geçti 'geç kaldiniz! ...' günleri;
baglar bahçeleri gibi yoklugum;
animsarim, öyle sor kikolay mi
âh, o sari anilarda sönen mum!

asklar durdu, ben de artik dururum;
yolculuk musun, öyleyse içeriye gir;
gök bir ip midir, kuslar kaç bogum?
yüzümün yerinde bulut... çoktanberidir...



Hilmi Yavuz