Af Aksami

Af Aksami


Af buyruguyla açilmisti hapishane kapisi
Tasiyordu koca burunlar tirasli esneler kara çeneler
Dizleri egri omuzlari çarpilmis sirtlar çikik dökülüyordu
Vakitlere kapanmis büyük karanliklardan
Tasiyordu vay dökülüyordu vay
Yirtik pis bitli çirkin
Sokagi dolduruyordu terli can ugultusu

Geçiriyordu avucunu saskinlikla saçindan saçindan
9 yil yatmis

Kolunda anasi kucaginda yavrusu
Doldurmustu kapinin önünü kalabalik
Kimi ta dag köylerinden kosmus
Kimi ta denizlerden
Bir özlem sarmis bagri ölümden yüce
Sevgiyle ariyorlar parçalarini
Heybelerinde ekmek destilerinde su

Bir türlü inanamiyordu sokaklara sokaklara
20 yil yatmis

Gönüllere sigmaz olmus kavusmak duygusu
Öyle sarilir ki geçmise
Erir gögsü gögsünde tutuklunun
Pismanlik kavaklar tarlalar davarlar için
Pismanlik gemilere dügünlere irmaklara
Pismanlik besiklerden kagnilardan sessiz
Yerce gökçe degil insan dolusu

Çilginca kucakliyordu hepimizi hepimizi
5 buçuk yil yatmis

Tasar içerde kalanlarin sorusu
Çubuk demirler arkasindan mavilige
Hem esenlige ermis hem yasli yelcek
Bir yurt türküsü yeniler karanligi
Zaman yegnik degildir yegniktir
Dön de gör anani belleyecek
Bos koguslar kurmus pusu

Sönük gözü aydinlikla büyüyordu büyüyordu
8 yil yatmis

Çikinlarda gecenin binlerce gecenin uyunmamis uykusu
Bir yorgunluk çökünce yürünmüs yeryüzünden
Kalabalikta dagilir birer ikiser özgür
Doguya batiya kuzeye güneye özgür
Yüreklerinde bir çig
Yasamak sevinci vay
Yasamak korkusu

Inmeli yani siçriyordu havaya havaya
17 yil yatmis





Fazil Hüsnü Daglarca