Sehrin Ölümü

Sehrin Ölümü


Giris:
Duvarlar çikiyor önüme
Sehrin mahpus yüklü duvarlari
Hiçbir sir kalmamis ardinda hiçbir duvarin
Nereye gitti diyorum benim elbisem nerede
Sehir soyunmus diyor biri
Sehrin elbisesini çalmislar
Bütün sehir çöküyor yüzünde bir insanin
Sehir boguluyor içinde insanlarin kan gibi bir sesle
Mor bir kabus çöküyor üstümüze
Parkta son agaç da ölüyor intihari hatirlatan bir ölümle
Veda çizgisi
Kalabalik toplaniyor büyük meydanlara
------------------------ Aska veda
Insanlar geçiyor yollardan
------------------------ Inanca veda
Sehir kapaniyor içine
------------------------ Topraga veda
Dolasiyor bir heykelin tastan eli üstlerinde insanlarin
Kuslar göç ediyorlar bulutlar göç ediyorlar
Yüzünde son gülümseme kaybolurken çocuklarin
------------------------ Insana veda
Bir gezgin adam
Bir adam belki de en çok bir rüzgardir simdi
Sisli yabanci gölge gibi gezgin bir rüzgar
Sehri bir yabanci gibi dolasiyor
Sehrin mabetleri bir bir tükeniyor
Basliyor içinde sonsuz susuzluk
Avuçlarin içi terliyor.
Kaos
Kirli yollar kapansin sular akmasin deniz
sigmasin kabina
Gün batmasin aydinlatsin yüzlerde
umutsuz mahkumlugu
Makineler çalissin taslar yarilsin ortalarindan
Anneler aglamasin çocuklar gülmesin
Gök çöksün toprak baskaldirsin su sussun
Agaçlar durmasin bütün saatler dursun
Durmasin ulu rüzgar sehri göklere savursun.
Durum
Makinalar bir elin bas parmagini çarmiha geriyorlar
Akil bir akreptir intihara hazir.
Ani
Bizim ellerimiz vardi simdi onlar nerede
Kadife gibi oksardik çocuk yüzlerini simdi onlar nerede
Sehirde evler olurdu sicak odalari olurdu evlerin
Siginacak yataklari olurdu bu bizim yatagimiz derdik
Bayram günleri donanirdik su gibi yumusardi
yüreklerimiz
Camilere dolardik tüm olmaya ererdik
Biz vardik simdi o biz nerede.
Bitis
O en öksüz kösesine sigindigimiz yalnizligin
Yalnizligin teselli çiçekleri üstümüze
Göçen son kuslarin sedef gagalarindan dökülür
Sehir bir mahser gibi içimizde ölür.





Erdem Bayazit