Beni Unutma

Beni Unutma


Serin bir aksam üstüydü
Gözlerinde iki damla yas
Yere egilmis iki gamli, iki yasli bas
Dudaginda bir elveda sözcügü
Hiçkiriklar arasinda bogulup gidiyordu
Neydi bu kaçisin öyküsü
Neydi bu anlamsiz telas
Kulaklarimda bir garip sessizlik
Ellerimin içi terliyor, dizlerim titriyordu
Bu muydu kaderin sillesi
Bu muydu çaresizlik
Böyle mi bitecekti bu askin hikayesi
Daha filiz halindeyken
Henüz yesermemisken ümitlerim
Karariyordu iste gökyüzü ile birlikte
Soluyordu, bitiyordu…
Batiyordu iste günesim
Sen gidiyordun, sevgin kaliyordu
Ben kaliyordum, yüregim gidiyordu
Bitiyordu iste, bu sarki da bitiyordu

Gelmedi içimden el sallamak
Mendil sallamak ardindan
Iki topuk sesiydi aklimda kalan
Birde hicaz-i lokomotif düdügü
Hayallerimdi kaldirimlara yigilan
Ve koskoca yalan dünya basima yikilan

Ayrilik takvimini baslatiyordu
Gece karasi bir lokomotifin düdügü
Ben bitiyordum, kadere boyun egerken
Sana veda ederken
Kader bile üzgündü
Bizi birbirimizden ayirirken
Alingandi, hüzünlüydü

Gözlerinde dogan günes yüregimde batiyordu
Bir film seridi gibi sira sira vagonlar
Bir bir gözlerimden geçip gidiyordu
Muratlarina ermistir simdi bizi ayiranlar
Birak onlar bayram etsinler, aldirma
Baslamadan bitti desinler, inanma
Sen benim canimsin, kanimsin
Hep öyle kalacaksin, ben yasadikça
Bir bunu, birde beni sakin unutma
Yasananlar unutulsada

Ensar Aktas
Rotterdam, 26-05-2003


Ensar Aktas