Unutma Ki

Unutma Ki


Sen uykusuzluk nedir bilir misin
Tirnaklarinla yastigini parçaladin mi
Gözlerini tavana dikip
Düsündügün oldu mu bütün gece
Ve bütün bir gün
Belki gelir ümidiyle bekledin mi hiç
Gelmeyince
Seni aramayinca
Ölesiye agladin mi
Sonra çekilip en koyusuna yalnizliklarin
Ona ait ne varsa
Bir bir hatirladin mi

Sen günden güne erimeyi bilir misin
Dev bir agacin vakari içinde ölmeyi
Bir teselli aramayi
Issiz parklarda,tenha sokaklarda
Ve bütün bir sehir uyurken uzaklarda
Deli divane yollara düsüp
Yaslanmis bir köpek gibi
Eskimis bir gömlek gibi
Atilmisligini hissettigin oldu mu
Sevmekten
Günler geceler boyunca yürümekten
Elin ayagin yoruldu mu

Sen yalnizligin acisini bilir misin
Unutulmak bir hançer gibi saplandi mi sirtina
Içinde kiskançligin zehirli çiçekleri açti mi
Bütün gururunu çigneyip
Sevdiginin geçtigi yollarda
Bastigi topraklari egilip öptün mü
Sen çaresizlik nedir bilir misin
Sen yokluk nedir gördün mü
Yanan basini
Duvarlara vurup parçalamak geldi mi içinden
Sen her gün bin defa öldün mü

Böyleyim diye ayiplama beni
Bir gün kendimi
Sonsuzlugun koynuna birakirsam
Yarali ve yenik bir asker gibi
Darilma
Unutma ki
Her seven isimsiz bir kahramandir
Unutma ki
Insan; sevebildigi kadar insandir.


Ümit Yasar Oguzcan