Sevgili Defterim

Sevgili Defterim


Bundan böyle sen benim en büyük sirdasim olacaksin.
Kimselere söylemedigim ya da söyleyemedigim seyleri sana
Söyleyecegim.
Senin sayfalarina düsen her harf,
Bilinenlerin ötesinde kimbilir hangi anlamlari yüklenerek
Benim dünyami sana aktaracak.

Bilirsin, asklarin o karmasik dünyasinin en büyük özelligi,
Her seyiyle herkese anlatilamayacak olmalaridir.
Sevmek,
Önüne gecilemez bir köpüklenme, saydam bir duygu.
Onu anlatabilecek yeterince sözcük var mi dilimiz de bilmiyorum.
Ama ben onu anlatmak istiyorum. Yasamin calkantili denizlerinde
Yelken acarken yüregim kipir kipir. Çünkü seviyorum.

Yine bilirsin ki, ask, belki söylemememiz gereken ama asla
Söylemeden edemiyecegimiz biricik duygu. Onun gizlerini
Seninle paylasmak isteyisim bundan. Yazarken hep içtenlikli
Olacagim. Sana karsi dürüst olmam, ayni zaman da kendime karsi da dürüst olmam demek.
Hem, sevgi en küçük bir yalanin
Bile bulastirilmamasi gereken tertemiz bir duygu degil mi?
Icimi saran büyük sevinclerin, coskularin altinda cildirtici
Cekiciligiyle kanimi kaynatan sevgi yatmiyor mu?

Defterim, sana aciliyorum. Gizle beni.
Ölümün, ucuk benizli bir yabanci gibi gelip, beni alip götürecegi günler sanirim daha cok uzak.
Bunun icin cok uzun süre susmak zorunda kalabilirsin. Biliyorum, nice firtinayi icinde barindirarak,
Kösende öyle sessizce durmak çok zor. Buna katlanman güc olacak.
Toprak altindaki gizli bir hazinenin, herkesten ve her
seyden uzak onca degeri ve pariltiyi, kendi karanliginda
Barindirmasi gibi bir sey bu.

Sevgili defterim, al, hazinem senindir.

Yüregimin kapilarini sana aciyorum. Saklamadan, sakinmadan
Sana anlatacagim herseyi.

Gencim ben. Belki de cocugum. Kendi rüzgarlarimla savruluyorum.
Sevginin, deli bir yagmur gibi camlarimi dövdügü günlerimin gülleri icinden
Sana sesleniyorum.

Icime akani ve o büyük ugultuyu duyuyor musun?

Öyleyse hadi, acil artik!

Acil, ey asklarimin gizli defteri! Bak, bir esinti dolduruyor
Yelkenlerimi. Daglarim ayaklaniyor. Sevgi sözcükleri,
karanligimda kivilcimlar gibi kayarak ucusmaya basladilar bile!

Acil ey! ..

Hüseyin Yurttas