Ümitsiz Asklar Için

Ümitsiz Asklar Için


Ben ümitsiz asklar için yaratilmisim
Ayriliklar için, sonsuz kederler için
Ne zaman ta derinden sevsem birini
Ezilmeli yeni açmis gülleri kalbimin
En güçlü zehir olmali ask dedigin
Alkol gibi damarlarima yürümeli
Sarmali her yanimi gece olunca
Içimde bir çibancasina büyümeli
Insan sevince her gün bir kez ölmeli
Her gün bir baska yerine saplanmali o kursun
Yollara düsmeli, perisan deli divane
Erimeli potasinda o garip var ölüsün
Artik uzakbir anidir huzur ve sükun
O büyük yangin baslamissa yürekte
Bir gün gelir de bu çaresizligin
Aranir bütün tesellisi ölmekte
O yerde sevilmek de yalan sevmekte
Nereye baksan dizboyu karanlik
Bosuna bir isik arama göklerde
Her seyinle askin içindesin artik
Böyle gitgide derinlere çeker o bataklik
Orada ölümsüz olur nice kara sevdali
Sevmek, hiç sevilmeden; korkunç güzel
Ask dedigin karsiliksiz olmali

Ümit Yasar Oguzcan