Tanri Bile Aglar

Tanri Bile Aglar


Ne zaman seni düsünsem yalnizligim aklima gelir
Bir ürperti gibi derinden derine duyarim çaresizligimi
Nedir bu gürültüler derim, top patlamalari
Nedir bu sakaklarimda zonklayan agri
Içimden dalga dalga bosanan gözyaslari ne
Bu hangi nehir ki uzayip gider alabildigine
Nedir bu ümitsizlik dolu bu kahir dolu yaslar
Bu denizler altinda kopup gelen firtina
Bu bir çaglayan gibi ugultulu yaslar
Oysa zamandir ilerleyen imkansizliklar içinde
Baslangici olmayan bir sondur yaklastigim
Bu ipince nehir nereye gidiyor bilen var mi
Aglatan ne beni
O doyamadigim dakikalar mi
Düsen aksi mi gözlerime o bal rengi gözlerin
Ki içimde çalkantisiyla hiçkirir denizlerin
Sorarim; bu aglamak ne kadar, nereye kadar
O zaman rüzgar durur, firtina diner ansizin
Kapanir yorgun gözlerim bir gece baslar
Ve karanlik uykularla sürer aglama saatleri
Uyaninca bir islak safaktir gördügüm
Bir büyük resimdir gökyüzü seyrederim
Yine Özleminle yanip tutusur göz bebeklerim
Duyarim vurgularini basimda çaresizligin
Ben aglayacak adam degildim bir kadin için
Beni perisan edecek ne vardi bu kadar
Bir de "Erkekler aglamaz" diyorsun
Tanriligindan utanmasa
Tanri bile aglar.

Ümit Yasar Oguzcan