Ölümün Oglu

Ölümün Oglu


Bir çocuk sesi uzaniyor
Geçmisten gelecege
Canevimden geçiyor
Eylül’ün pusuna karisarak

Kuslarin kanat çirpislariyla
Dalip gidiyorum yine
Kivranan lacivert düslerime

Albenisi gözlerinin
Gün gibi döndü
Bir çiçegin kaybolusuyla
Gecenin yalnizliginda

Kizgin yüzümde isiniyor sabah
Ve gözlerimde büyüyen kara sevda
Sevincin kanattigi sicakligi örterken
Can çekisiyor buruk sesimde içlenen anlam
Yok aglamiyorum
Bir deri bir kemik toz içinde
Yemin ediyorum seni sevdigime

Kaç kez sarildim sana
Ey sicacik öpüslerin
Uçsuz bucaksiz yumusakligi
Boguldum kaç kez içinde

Ölüm kokusu karisiyor yüregimden gelen gül kokularina
Karanlikta çepeçevrelenen bedenime sarildim sikica
Özledigim gülüsü yüzünde sakla

Sen ey ölümün oglu ve gecesi sevinin





Kaan Ince