Aska Nifak

Aska Nifak


Artik cenneti de sensin,cehennemi de sensin içimdeki kiyisizligin
kavusmalarda umutsuzmus bazen
ayrilmakta varmis senden onu da yasadim yasayamam sanirken
aldatmakta varmis seni aldattigimin kalbim oldugunu bile bile
kendi yalnizligiyla geçinip giden oldum anlayacagin
uyuyup uyanan
giyinip soyunan

bazi seyler eskimiyor ne kadar istesende ne kadar hissetmesende
içinde bir yer kaliyor daima kanamali bir yara gibi
derken bir yagmur gibi yagiyor anilar beklenmedik bi anda sagnaklarina tutuluyorsun gözlerinin dudaginda bi sarki kirik dökük
ellerine vuruyor hayat,elerinde tutamadigin aska nifak sokar gibi
seni daha çok yaraliyor zaman umuduna inat

itiraflari susuyor yüreginin faydasiz inen bi aksamda
kabulsüz bir dua vakti oluyor geceler yastiginda
ne yana dönsen sevdan basucunda
ne yana dönsen, sen senin karsinda mahçup
onaramadigin yerlerinle yine kendinle bas basa kaliyorsun
ve ögreniyorsun yalnizligi,her gün biraz daha fazla

uçurtmasiz bir gökyüzünde gözlerin maviye çaliyor
susuyor sevda kendini
radyoda haberler,ne kadar yabanci artik bu sehir sana
vuruyor sevda kendini
gizlenemedigi yüregi dar buluyor
bir yolculuk basliyor sessizce içinde tebessüm rengi
bir yolculuk basliyor dönüs yok geri

belki de hiç yoktun öncesinde sen
belki bendim seni kendi adima sevdiren
ayri kiyilarda göz kirparken yildizlar birbirlerine
belki de bendim onlari senin gözlerine benzeten
aci bir gülümseyisle takindim mutlulugu üstüme belki
yüzümün bir yani ile aglayip digeri ile umutlandim aska ben
gizli bir evcilik oyununa kaptirdim kendimi
uslanmadim hala seni tek basima sevmekten

makyajimi tazeledigim aynalarda özledim gözlerini
gönlümün sevgilisi gözlerini
aynalarda öptüm en kirmizi rujumla bendeki suretini
asi bir sevdanin halkasini taktim parmagima
asi bir sevdanin zincirini boynuma da ben taktim
sana gelen yollarda kaldim
sana yazdigim mektubu da ben yaktim
usanmadim hala seni satir satir sevmekten

sarhos olup bagrimda naralar agitlar yaktim
kirk gün kirk gece süren dügünler gibi seni agladim
duvarlarina yazdim siirlerimi geçmedigin sokaklarin
sevinçle suladim çiçeklerimi sensizligimin sabahlarinda
hiç kaybetmedim umudumu kelebekler besledim yüregimde
hasreti oksayarak
uslanmadim hala seni yana yana sevmekten

belki de hiç yoktun öncesinde sen
çiçeklenmesi yüregimin sözlerinde degildi belki
sakladigim fotograflarda sen degilsin belki
yanlis tetikte beklemisim askim ben seni
yanlis sevmissin ya da sen beni
simdi gidiyorum ardimda kalanlari bir bir yakarak
simdi gidiyorum geldigim yollardan yalinayak
karanlik sözler kaldi aklimda
istersen sen basla aglamaya
pisman olacak hiçbir sey kalmadi bana

Naside Göktürk