Sekizinci Mektup

Sekizinci Mektup


Bana çilgin diyorsun, seni sevdigim için.
Yaniliyorsun, sevmek çilginlik degil.
Sevmek insan tarafimizi bulmamizdir bence.
Biraz da yaklasmamizdir Tanriya zaman zaman.

Dünyada sevmeyenlere, sevemeyenlere acimali.
O, ot gelip, ot gidenlere acimali. Sevebilen insan
kendini kesfetmis insandir. Talihli insandir.
Çektigi bütün acilara ragmen; mutlu,
kivançli insandir o. Asktir yücelten bizi ve
derinligimiz asktandir. Gerisi bos, yalan.

Asksa, sevmektir. Durmadan,
nefes alircasina sevmektir.

Sevmakle sevilmek ayri seyler... Sevilmeyi
çogaltmak, ona bir baska sekil vermek,
daha da yogunlastirmak onu, elimizde degil.
Oysa ki, sevgimizi diledigimiz gibi yogurabilir,
diledigimiz sekli verebiliriz ona.

Derinlikse derinlik, yükseklikse yükseklik,
genislikse genislik.

Sevmekle gücümüz var, irademiz, aklimiz var.
Biz variz sevmekte. Sevmek, yaratmaktir bir bakima.
Sevilmekse; yaratilmak...

Demek ki, biz seninle birbirimizi yaratiyoruz
durmadan. Sen beni yarattikça güzelsin iste ve
ben seni yarattikça güçlüyüm, daha bir insanim.

Beni sevmeseydin yine bir sey degismeyecekti
benim için. Sen biraz eksik kalacaktin,
biraz sen kaybedecektin. O kadar.

Simdi insanlarin en güzeliyiz, en iyisiyiz elbette.
Seviyoruz , seviliyoruz .

Sevgimi anlamadigin ve ona saygi göstermedigin
anda ölebilirim. Karsilik vermedigin anda degil.

Birbirimizi yeniden yaratmaya devam edelim.

Ümit Yasar Oguzcan