Sultan Abdülhamid Han'in Ruhâniyetinden Istimdat

Sultan Abdülhamid Han'in Ruhâniyetinden Istimdat


Nerdesin sevketlim, Sultan Hamid Han?
Feryâdim varir mi bârigâhina?
Ölüm uykusundan bir lâhza uyan,
Su nankör............ bak günâhina.


Târihler ismini andigi zaman,
Sana hak verecek, ey koca Sultan;
Bizdik utanmadan iftira atan,
Asrin en siyâsî Padisâhina.


'Pâdisah hem zâlim, hem deli' dedik,
Ihtilâle kiyam etmeli dedik;
Seytan ne dediyse, biz 'beli' dedik;
Çalistik fitnenin intibahina.


Dîvâne sen degil, meger bizmisiz,
Bir çürük iplige hülyâ dizmisiz.
Sade deli degil, edepsizmisiz.
Tükürdük atalar kiblegâhina.


Sonra cinsi bozuk, ahlâki fena,
Bir sürü türedi, girdi meydana.
Nerden çikti bunca veled-i zinâ?
Yuh olsun bunlarin ham ervâhina!


Bunlar halki didik didik ettiler,
Katliâma kadar sürüp gittiler.
Saçak öpmeyenler, secde ettiler.
.................. pis külâhina.


Haddi yok, açlikla derde girenin,
Sehpâ-yi kazâya boyun verenin.
Lânetle anilan cebâbirenin
Bu, rahmet okuttu en küstâhina.


Çok kisiye simdi vatan mezardir,
Herkesin belâdan nasîbi vardir,
Selâmetle eren pek bahtiyardir,
Harab büldânin sen sabahina.

Milliyet dâvâsi fiska büründü,
Ridâ-yi diyânet yerde süründü,
Türkün ruhu zorla âsi göründü,
Hem Peygamberine, hem Allâh'ina.


Lâkin sen sultânim gavs-i ekbersin
Âhiretten bile himmet eylersin,
Çok çekti su millet murada ersin
Sefâat kil sâhim mededhâhina.

Riza Tevfik Bölükbasi