Kadinlar Sonbahar

Kadinlar Sonbahar


kadinlar sonbahar yapraklarini dökmeye baslar
titrek dudaklarinda sarisin bir keder
nabiz kaybolur kan susar dolasim yavaslar
sisli bir nebuloz gökte yazilmamis siirler

dargin sevgililer yalnizliklarina uzaklasiyor

anlasilmaz çocuklugun ortaokullarindan ders zilleri
kilitli defterlerde kurutulmus menekseler
tehlikeli yolculuklarin kanat çirpan mendilleri
sazdan saza azalan hicranli köçekçeler

dünkü delikanlilari yasliliga tasiyor

eylül sehirleri yagmurlu gürültülerle alir yerlerini
deniz kahvelerinde son kadehlerde bulutlar birikir
ilik bir aydinlikla yikayip yorgun ellerini
görgülü ihtiyarlar bir bir ortaliktan çekilir

yaslandikça insan dünya baskalasiyor

Attila Ilhan