Öfkenin Adini Koy

Öfkenin Adini Koy


Devrilen bir çinar
nasil uzanirsa boylu boyunca
öylece düstü kollarina
kan-revan içinde dostun
donup kaldi soluk bir gülümseyis
çocuksu kivriminda dudaklarinin

Kasin seyirmeye basladi birden
yüregin körügü üflüyor
içindeki cehennemi
ve bir bosluga nasil çarparsa deli su
öyle uguldamakta kulaklarin
bir bora patliyor gögsünün okyanusunda

Ne ki tutulmus nalçali seslerle
umudun kösebaslari
korsanlar dalgalandiriyor
senin deli rüzgarlarinla bayraklarini
ve yitiriyorsun yolunu
balta kesmez ormaninda öfkenin

Bil ki dostunda degil çekilen tetik
senin umuduna, unutma bunu
kör bir öfke delirtmesin
yikmasin yasamin direncini
unutma ki her kösebasinda
bunca dostun kurumadi hâlâ kanlari

Hele dik tut basini önce
haykir yikilmadigini, tükenmedigini
yüregindeki yalim nasil olsa
korlastirir zamanin çeligini
sen önce öfkenin adini koy
yaniltmasin yüregini


Ahmet Telli