Mutlak Seveceksin Beni

Mutlak Seveceksin Beni
Hüseyin Nihal Atsız
Kalbin benim olsun diyorum, çünkü mukadder...
Cismin, sana yetmez mi? Çabuk kalbini sök, ver!
Yoktur öte alemde de kurtulmaya bir yer!
Mutlak seveceksin beni, bundan kaçamazsın...

Râm ol bana, rûhun yeni bir âleme girsin...
Yazmış kaderin: "Aşkıma ömrünce esirsin!"
Aklınla, şuurunla, hayâlinle bilirsin.
Mutlak seveceksin beni, bundan kaçamazsın...

Anlatması imkânsız olan öyle bir ân ki,
Hülyâdaki ses, varlığının gayesi sanki...
Bak emrediyor: Daldığın alemden uyan ki,
Mutlak seveceksin beni, bundan kaçamazsın...

Sevdâ gibi bir gizli emel, rûhuna sinmiş;
Bir hâz ki hayâlden bile üstün ve derinmiş.
Gökten gelerek gönlüne rüzgâr gibi inmiş,
Bir sır ki bu, ölsen bile açamazsın...

Göğsünde vurup parçalanan kalbi nihâyet
Bir saçları kan, gözleri keskin dişi çeldi.
Artık bitecek ruhunu sarsan bu şeamet
Zira saçı kan, sevgilinin ismi ECEL'di

İçtin de ECEL zehrini sen kendi elinle
Hâlâ bu gönül, hangi uzak gölgeyi bekler
Bak haykırıyor “boştur ümitler” diye, dinle,
Zulmette keder besteleyen gâmlı köpekler

Bir dinle adem ülkesinin rûhunu: yer yer
Dâvet ediyor bak seni binlerce kucaklar...
Bir sır gibi sevda gibi sessizce gezinenler
Birgün; seni, otlarda uzanmış bulacaklar...