Kutup Yildizi

Kutup Yildizi


O korku vardi hep çikilan yolda
O korkusuzluk vardi
Suyun su oldugu günden beri akardi
Biri can verip aydinlatir
Digeri bogar ve yakardi
Yasamin her dönüm noktasinda
Bir ileri bir de geri
Atilan adimlar gibi alçalma ve yücelme
Atilan adimlar gibi
Büyüme ve küçülmeydi adi
Biri sevgi olup yapardi
Digeri öfke olup yikardi
O korku vardi hep çikilan yolda
O korkusuzluk vardi

Geceler güvensizdi
Gökyüzünde soluklar tükenirken
Ay sevinçsizdi
Bir sey vardi sanki hep yarim kalan
Bir ani ya da bir düs gibi
Uzak Uçurumlarda sessizce sallanan
Yillardan beri canli tutulan atesler
Söndürülürken yüreklerde birer birer
Kim yakacakti
Ugrunda ölünen o büyük atesi kim
Daha gün batmadan
Karartilan günlerin rengini
Gün dogarken
Kim haykiracakti mor bahçelere kim
Kim aglayacak
Kim gülecekti tüm güzellikler adina
Kim sevecek
Kim dövüsecekti
Kim takacakti ölürken
Ölümsüzlügü gül diye yakasina
Kisin kar açip
Çiçek olacakti buz sarkitan dallarda
Yazin günes açip
Gelecek olacakti ufuklarda kim

Bir yildiz vardir hani
Bütün yildizlar içinde der Homeros
Ne kopmustur hiç bir zaman
Kök saldigi kutsal yerinden
Ne de boyun egmistir
Ölüm kusan hiç bir karanlik önünde
Nasil susulursa
Bin yillik zamana karsi okyanus dilinde
Aynen öyle parlamistir
Tüm gecelerin gökyüzünde
Aynen öyle

Notalarin tören tören canlanip
Dile geldigi günden beri
Hiç bir senfoni bulamadi bu sesi
Bulamadi saraylarin görkemli sütunlarinda
Hiç mi hiç bestelenmeden
Ve seslendirilmeden yasandi zindanlarda
Hücreler senfonisiydi adi

Yayli sazlar: Demir parmakliklar
Ve demir kilitli demir kapilar
Vurmali sazlar: Tas duvarlar
Ve tas katiliginda kör baskilar
Üflemeli sazlar: Safakta idamliklar
Ve direnen tutuklular
Erkekler kadinlar duvarlar ve ufuklar
Yildizlar içindeki o yildizin
Ölüme ve ölümsüzlüge dogru
Akisiyla basliyordu hep birden uçusarak
Ardindan diger bütün notalar
Ki maviliklerde süzülen kuslar
Kurtulus savasinda
Kursuna ve saza vurulan türküler
Fransiz ihtilalinde
Sürgüne ve giyotine gidilen marslar
Ve bir nice kizil meydanda
Yankilanan ugultular - ugultular
Sonra günese gönderilen
Özgürlük renkleri pes pese
Ve fethedilerek
Agizdan öpülen enginler - enginler

Ey halkimin demir kazik dedigi
Yildizlar içindeki soylu yildiz
Varsin onlar söndü bilsinler seni
Bulutlari delerek saldigin isiklar
Ki bin renkli gelenek üzre
Balkiyip çogaliyor simdi
Susmayan bir hücreler senfonisinde

Kentlerin en yumusak sessizliginde
Bildiriler düsüyor artik
Insanlarin yüregine yagmur taneleriyle
Gök gürlemeyince yer gülmez
Gök gürlemeyince yer gülmez diye

Adnan Yücel