Seni Düsünüyorum

Seni Düsünüyorum


Seni Düsünüyorum
Türkiye Komünist Partisi,

T. K. P.’m benim,
seni düsünüyorum.
Sen dünümüz, bugünümüz, yarinimizsin,
en büyük ustaligimiz,
en ince hünerimizsin.
Sen aklimiz, yüregimiz ve yumrugumuzsun.
Dünyada bir anilir sanli soyun var:
sen küçük kardesisin V.K.P.(B) ’nin.
Sen bana bugün
Mübarek alnindaki yara yerinle
ve isçi bileklerinde zincir izleriyle göründün.
yürüyorsun dimdik, piril piril.
Ömrümde yalniz seninle
Baciminkiler gibi gök gözlü sehrim,
Istanbul’um,
seni düsünüyorum.
Oturmusum deniz kiyisina,
bakiyorsun limana giren Amerikan zirhlisina.
Hastasin, açsin, öfkelisin.
O da bakiyor sana,
hem de nasil,
efendinmis,
patronunmus,
sahibinmis gibi itoglu it.
Bozkirdaki tarlalar sizi düsünüyorum.
Belki karasapanla sürülürdünüz,
kavruk olurdu ekininiz,
kavruktu mavruktu, bugday idi ya,
Amerikan simdi beton dökmüs oraya,
ölüme uçak alani yapmis sizi.
Uzun uzun soseler sizi düsünüyorum.
Üstünüzden kervan geçmez, kus uçmaz,
ölmege, öldürmege gidilir yalniz.

Seni düsünüyorum tornaci Rahmi.
Belki bu sabah basildi evin,
belki simdi Birinci Subedesin,
kollarin kelepçeli arkadan,

Kan içinde yüzün gözün.
Biliyorum söyletemezler:
“Baris Yolu” dergisini kimden alip dagittigini.
Seni düsünüyorum Hasan oglu Hüseyin.
Mangalardan birinin bilmem kaçinci eri. Selam vermedin diye,
çipil tegmen, basiyor tokadi sana. Sen simsiki duruyorsun,
yüzünde bes parmagin yeri. Biliyorum Hasan oglu Hüseyin
kaçacaksin, katletmiye gitmeyeceksin Korede kardeslerini
Seni düsünüyorum Hatçe kadin.
Insandan çok arik topraga benziyorsun,
hayir topraksizliga.

Bes çocuk dogurdun, üçü öldü.
Fakir köy halkini pesine taktin.
gidiyorsun zaptetmege
süngülerin ardindaki bey topragini.
Üniversiteli kiz seni düsünüyorum.
Içerdesin bir yildir,
en az üç yil verecekler.
Bana bir siirimi okumustun,
sesin kulagimda hala.
Seni düsünüyorum sayaci Ismail Usta,
Marsal emretti, açildi gümrük kapilari,
sen dükkanin kapisini kapattin,
zarf, kaat sattin

Galatasaray da, postanenin orda.
Dilendin sonra,
sonra öldün veremden
ev halkiyla beraber.
Seni düsünüyorum anne.
Büsbütün perde indi mi gözlerine?
Karanlikta misin?
Karicigim, seni düsünüyorum.
Sütün kesildi mi büsbütün,

emziremiyor musun artik tosunumu

Memed’imi?
Ev kirasini bu ay verebildin mi?
Ben aklinda miyim?
Mavi bulutlar geçiyor altin kubbelerin üzerinden,
kirmizi bacalarin,
beyaz kulelerin üzerinden mavi bulutlar geçiyor.
Bakiyorum Moskova’nin pencerelerinden birinden

seni düsünüyorum memleketim
memleketim, Türkiye’m seni düsünüyorum
zaten bir dakka çiktigin yok aklimdan,
hasretin dayanilir gibi degil
Moskova’da yasamanin saadeti olmasa,
burda herkes sormasa seni benden,
Sovyet insanlarindan her gün mektup gelmese,
sevmese seni onlar
benim onlari sevdigim kadar.

Nazim Hikmet