Gözlerine bakarken günesli bir toprak kokusu vuruyor basima, bir bugday tarlasinda, ekinlerin içinde kayboluyorum... Yesil piriltilarla uçsuz bucaksiz bir uçurum, durup dinlenmeden degisen ebedî madde gibi gözlerin : sirrini her gün bir parça veren fakat hiçbir zaman büsbütün teslim olmayacak olan...
Anasayfa 
Arama 
Kayıt Ol 
Giriş yap 
Çarş. Tem. 14, 2010 8:00 pm