Birikik Insan Sarkisi

Birikik Insan Sarkisi


Yapisa yapisa görüyorum.
Evler sürtüne sürtüne geçiyor yanlarimdan.
Duvarlar derilerimi kanatiyor.
Kümelenip sirtima biniyor bulutlar.
Ben dimdik duruyorum, yürümekli.
Yol ayaklarimin altindan kayip geri gidiyor.

Bütün taslar, topraklar, agaçlar doluyor sonsuz gözlerime.
Hepsinde sayisiz gözlerimden biri kaliyor.
Dönüp
Bütün bunlari ben yaptim diyorum, inaniyorlar da...
Durup,
Su kendimi bu gördügümüz gibi ben yaptim,
Diyorum.
Inanmayorlar.

Gözümden düsüyoruz.



Özdemir Asaf