Ümidin Her Zaman Haib

Ümidin Her Zaman Haib


Ümidin her zaman haib, nasibin daima nekbet;
Hayatin geçti hüsranlarla ey gün görmeyen millet!
Ne devletsiz basin varmis, ne mel'un tali'in, hayret!
Muebbed bir hayat ummus da içmistin.. Fakat seyret:
Nasil zehr oldu birden diktigin sahba-yi hurriyet!

Meger altüst olurmus en muazzam ars-i istiklal;
Meger pamal edermis en bülend akvami izmihlal;
Meger birden olurmus altiyüz yil beslenen amal,
Ufuklar, bak, adem rendinde zulmetlerle malamal..
Ne beklerdik, nasil çiktin sen ey ferda-yi istikbal!

Bu istikbali rüyamizda görseydik inanmazdik!
'Sabah olmus' dedik, sezmekle bir avare aydinlik.
Ne haybettir: degilmis fecr-i kazibler kadar sadik!
Cahimi bin hatar kat kat yigilmis, gelde yirtip çik!
ilahi! Bir isik göster, bunaldik büsbütün artik!

Fakat hey saskin, istimdad için Hak'dan yüzün var mi?
Kitabullah'a yüksekten bakan gözler de aglar mi?
Muhakkar gördügün kuvvet bu gün bir bak, muhakkar mi?
Demezdin, ruhu Kur'an'in o lakaydiyle muztar mi?
Ya sen muztar kalir, feryad edersen, aldirirlar mi!

Evet, sen böyle bir ferda-yi mahser-hizi ummazdin,
Haberdar eyleyenler oldu; güldün. Pek de kurnazdin!
Kudurmustan beter bir hale geldin, durmadin azdin!
Düsen ma'suma çikmak gayr-i kaabil bin çukur kazdin:
Gömüp ahlaki, artik fuhs için bah-name'ler yazdin!

Utanmak bilmiyorsun, anladik, lakin ne isterdin:
Su milletin ki levsiyyati bir 'meslek' deyip verdin?
Ibadullahi saptirdin, fakat bir yol mu gösterdin?
Görürsen nerden bir namus, fush-abada gönderdin;
Sezersen kimde na-merdane bir fitrat, kanat gerdin!



Biyik kirpik, sakal yontuk da tirnaklar birer parmak;
Yikanmaz bir surat, sol gözde beyzi cam, fakat parlak;
Hamamsiz ensenin sirtinda bir yag var: kayar yavsak!
Su, kalcinlarla kivrik pantalon altinda, kiskivrak
Seken Osmanli centilmeninde hiçbir duygu yok mutlak...
Utanmak ver, yeter, kaabilse Allah'im, utandirmak!


Mehmet Akif Ersoy