Necid Çöllerinde

Necid Çöllerinde


Yâ Nebi...
Su halime bak
Nasil ki bagri yanar gün kizinca sahranin,
Benim de ruhumu yaktikça yakti hicranin.
Hârimi Pâkine can atmak istedim durdum,
Gerildi karsima yillarca ailem yurdum.
Tahammül et dediler, hangi bir zamana kadar,
Ne bitmez olsa tahammül, onun da bir sonu var.
Gözümde tüttü bu andikça yandigim toprak,
Önümde durmadi artik ne hanuman ne ocak.
Yikildi hepsi, ben astim diyar-i Sudan’i,
Üç ay tihame deyip çignedim beyebani.
Kemiklerim bile yanmisti belki sahrada,
Yetismeseydin eger Ya Muhammed imdada.
Eserdi kumda yüzerken serin serin nefesin,
Akarsular gibi çaglardi her tarafta sesin.
Iradem oldugu gündür senin iradene râm,
Bir an olsun yollarda durmak bana oldu haram.
Bütün hayakil-i hilkat ile hasbihal ettim,
Leyâle derdimi döktüm, cibali söylettim.
Yanip tutusmadan yummadim gözümü,
Nücuma sor ki bu kirpikler uyku görmüs mü?
Azab-i Hecrine katlandim elli üç senedir,
Sonunda anlima çarpan bu zalim örtü nedir?
Üç bes sineyi hicran içinde inleterek,
Çikan yüreklere husran mi, merhamet mi gerek.
Demir nikabini kaldir mezari pâkinden,
Bu hasta ruhumu artik, ayirma hakinden.
Nedir o mesale, nurum mu Ya Resullallah,
Sükûn içinde bir an geçti, sonra kisa bir âh....


Mehmet Akif Ersoy