Uzun Hava

Uzun Hava


Daglarin sarkisini söylüyorum
Günlerden sabah
Ülkelerden yalnizlik
Elimde acemi bir karanfil
Sicak özlemlere bastiriyorum
Ölümün ikindisine uçusan güvercinler
Tutusturuyor çobançiçegi sevdalarini

Saçlarin sarap kokuyor ellerim tütün
Avuç avuç aliç topluyor karanlik gözlerin
Sessiz suskun yorgun
Bu kimin duvarlari bu kimin
Penceresiz isiksiz soluksuz
Bu bagrimiza çöken çeki tasi
Bu balçik karasi bu korku bu bizi ezen

Ben bu dilin ogluyum bu köylü dilin
Topragin üstüne oturmusum
Hayat deli yagmurlarda taskin sularda
Yikimlarda yeseriyor gibi
Sirtimi bir agaca dayiyorum
Agaç kipir kipir toprak coskulu
Ben hüzünlü bir sarki söylüyorum
Hüzünlü





Aydin Hatipoglu