Kara Gözlerin

Kara Gözlerin


Kara gözlerindeki umut
Siyah saçlari kadar karamsardi
ve kadere küsmüstü O, bir kere
Sevgiyi öldürdü diye...
Sanki ona uzanan ellerde
Keskin bir biçak
Ha vurdu ha vuracak
Bu, benim karanliklarim,
Bu benim sirlarim diyor hep
Bir gün gelecek
Sefkatle kollarina saracaklar...
Asilsiz sevgilerdi onu yikan aslinda
Umutlari umdugu gibi çikmamais
Beklentileri hep korkulari olmus
Sanki bütün hayati,
Kupkuru bir odadaymis kopamadiklariyla..
Gülüsleri bir sigara içimi zamani kadar az
Her nefeste biraz daha kisalirken
Bütün beklentileri
Duman duman uçuyorlardi.
Kurallar koymak isterken dostluklarina,
Kurallari bozdugunun farkinda degildi aslinda...
Simdi o gözlerde,
Vakitsiz yagan yagmurlar var,
Hasat mevsimi bitmis bahçelere
Sagnak sagnak yagacaklar.,
Belki gönlünde gökkusagi açacak
Ama, altindan çocuklar geçmeyecekler.
Su yerine zehir akacak irmaklarindan,
Hiç kimse içmeyecek...
ya Ben,
Simdilerde bir bag bozumu hüznü var içimde,
Üzümlerim gazap üzümü
Saraplarimsa gözyaslari...
Sen güz günesinde,sanki kanadi kirik bir kus,
Konmustu bahçeme,
Ona sefkatle egilirken
Pir diye uçtu birden
Kirik sandigim kanatlarindaki sahtelik,
ve,inancimla birlikte.

Ahmet Muhip Diranas