Hatira

Hatira


Dün, bir gölge gibi geçti yanimdan
Oydu, bir bakista tanidim onu;
Rüyalarima tayf halinde konan,
Pesime bir korku gibi düsen o.

Bazi yaprakti, bazi bir rüzgâr.
Dolardi aydinlik olup, odama.
Bahçemde süzülür giderdi bahar
Sabahinin fecri vururken cama.

Ayaklari kumda birakmadan iz
Yanima geldigi hep gecelerdi;
Sanki bir lahitten kalkar ve sessiz
Uzak bir maziye dönüp giderdi.

Bir avuç isikti incecik yüzü,
Gözleri geceler gibi derindi;
Içine basimin her an düstügü
Avuçlari sudan daha serindi.

Geçerken dün yoldan, ruhumu saran
Bir gölge halinde ve agir agir;
Tanidim; o, yâdi hos zamanlardan
Seven ve yasayan bir hatiradir.

Ahmet Muhip Diranas