Gerçek

Gerçek


Uyandigi zaman gökte yildizlar
Insan düsünür : belki de Allah var!
Tanrisal bir öpüstür soken safak.

Ne hostur insanin bir gül açasi,
Kosan göklerde kus gibi uçasi,
Bulutlarla yagmur olup aglamak.

Gitmek, sona ermeden… bir zamanda…
Basibos bir tekne gibi ummanda;
Firtinalarda ne yelken, ne bayrak.

Fakat beni sen uyandir, ey zeka !
Bak, iste önümde her günkü çorba,
Ekmek, kasik ve kasesiyle bu ask.

Sarhos eden, davet eden bu olum
Içinde ben salt bir ademogluyum,
Korkan, ölüsünü hatirlayarak.

Ey, isigin bosandigi gerçek düs !
Bütün zamani kucaklayan öpüs ;
Yasamak… eken insan, veren toprak.

Ahmet Muhip Diranas