Erciyes

Erciyes


Sana gelecegim yine, açmissin bana bagrini,
Içimde bir ukdeydi, endâmin, boyun Erciyes !
Görürsem bir gam yemem, tasini topragini,
Sinan’dan bilirim, asildir soyun Erciyes !

Bu besincisi, sen çagirirsan biz geliriz,
Hem de onbinleri, yüz-ikiyüzbin ederiz,
Canimiz sagoldukça misafirlerdeniz,
Mest ediyor bizi, rüzgârin, suyun Erciyes !

Anlatalim, bilmeyenler ögrensin nedir bu ?
Haktir, hem törede, hem de Islâm’da vardir bu,
Turan için bir mânâ, gönüllere bagdir bu,
Bozulmasin töremiz, sen de övün Erciyes !

Dört yil kucakladin bizleri, bagrina bastin,
Bazi yil günesle yaktin, yagmurla islattin,
Türk’e sen her zaman zirve, her zaman vuslattin,
Baska istemem, degismesin huyun Erciyes !

Durmasin,vurulsun davullar, dövülsün kösler,
Ayrilik yakismaz bizlere, barissin küsler,
Denmis ; “Mü’min imanini ibadetle süsler”
Sâhidimiz sensin, yüksektir boyun Erciyes !

Görününce uzaktan hasmetlice Basbugum,
Ve kükreyince Bozkurtlar, yürüyünce tugum,
Zafer ! Zafer ! Zaferdir tek konustugum,
Ibadettir yigide açmak koyun Erciyes !

Böyle sölenler, tarih ve gelecek demektir,
Diz vurmak ve el öpmek, bir güzel gelenektir,
Basbugumu agirlamak en büyük sereftir,
Niyâzim...Bitmesin kurultay toyun Erciyes !





Mümtaz Begen