Telefon

Telefon


Gözlerin var ya çekik kara kara
Önce gözlerindi en güzel isik
Beyaz dislerindi bacaklarin omuzun
Damali örtüde bir kase çorba gibi
Bugulu bir lezzetti karikocalik
Simdi bir çinar yeseriyor içimde
Bir sarki söyleniyor uzun uzun
Hürriyetin rüzgârli bayragi oldu
Bize yeten aydinligi sevdamizin

Aman dayanamazsin ne etmeli
Bütün pencereler üstlerine açik
Kimler soyar çocuklari kimler örter
Biri on bir yasinda öteki küçük
Ya anne diye bagirirsa uykusunda
Belki korkmus belki de susamistir
Geceleri su içmeye alisik
Çorap öyle mi giydirilir don öyle mi baglanir
Gömlegi bir tuhaf sarkiyor arkasinda

Çocuklara bakma dayanirim
Gide gide çogaldim halkim ben artik
Dag tas kalabalik kalabalik
Satar miyim onlari onlar da çocuklarim
Ben kadinim çocuklarimla varim
Telefon nafile açmam seni
Söylemez dillerim yarinla bagli
Tutmaz parmaklarim kocamdan belli
Telefon benim ki de analik

Çocuklara bakma dayanirim
Sevgiydim önce bir çesit incelik
Simdi ise yariyorum kaba saba
Tuzlu bir deniz kokusu havada
Benimle basladi bu müthis tazelik
Benimle yaklasti güzel günler
O günlerin esiginde beni hatirlayin
Hatirlayin onlarin vahsetini
Her telefon çalista kesik kesik.

Oktay Rifat Horozcu