Yasamak Kasideleri

Yasamak Kasideleri


Dagildi birdenbire
alnina düsen saclar.
Birdenbire toprakta bir seyler kimildadi.
Bir seyler konuyor
karanlikta agaçlar.
Çiplak kollarin üsüyecek.

Uzaklarda
göremedigimiz bir yerde
ay doguyor demek.
O daha yapraklardan inip
senin omsuzunu aydinlatarak
gelmedi bize kadar.

Rüzgar çikar ay dogarken.
Agaçlar konuyor.
Kollarin üsüyecek.

Yukardan
karanlikta kaybolan dallardan
bir sey dustu ayaginin dibine.
Sokuldun bana.
Çiplak etin tüylü bir yemis kabugu gibi elimin altinda.
Ne bir yürek türküsü, ne <>,
agaçlarin, kuslarin, böceklerin önünde,
karimin eti üstünde
düsünüyor elim.
Bu gece elimin
okuyup yazmasi yok.
Ne sevgisiz, ne sevgili...
Su basinda bir parsin dili
bir asma yapragi
bir kurt pençesi gibi o.
Kimildamak, nefes almak, yemek, içmek.
Topragin altinda çatlayan bir çekirdek
gibi elim.
Ne bir yürek türküsü, ne <>,
ne sevgisiz, ne sevgili.
Karimin eti üstünde düsünen:
ilk insanin eli.
Toprakta suyu bulan bir kok gibi o
diyor ki bana:
< renk,
ölmek için yasamak degil,
yasamak için ölmek...>>

Ve simdi ben
yüzümde dolasirken disi kirmizi saclar,
toprakta bir seyler kimildanir
bir seyler konusurken kadanalikta agaçlar
ve uzaklarda
göremedigimiz bir yerde ay dogarken,
elim, karimin eti üstünde,
agaçlarin, kuslarin, böceklerin önünde,
yasamak denin seyin,
su basindaki parsin, catlain çekirdegin,
ilk insanin hakkini istiyorum.

Nazim Hikmet