Yalniz Kadin

Yalniz Kadin


Gün isigindan güzel kadin
renklerin koynunda
çiçeklenmis duruyorsun terasta,
kizil saçlarini salliyor
çapkin bakislarin

Hirsiz gözleri yakalayan karanlik
sana sessizce dokunuyor
çitle çevirdigin bahçende,
Adonis bu
yillardir bekledigin isik
yitik sandigin ülke
ve ezberledigin koku,
aryalarla parlayan ay
çiplakligina vuruyor leke.

Bir yudum daha al kadehinden
alevlensin kanin
papatyalar gibi bir aklassin
bir sararsin yüzün
sar birak sar birak
avuçlarin islanarak,
kasiklarindaki yükü koparip at
gece yorulsun kosturmaktan
uyku gözlerinden aksin,
Büyük Sahranin kumlarina baksin
sevismelerini saymak isteyen
bosaliyor teninden
Erosun sundugu kadinligin.

A. Kadir Bilgin