Hiç Bitmedi Kisim Benim

Hiç Bitmedi Kisim Benim


Ala karli bir dag idim
Hiç bitmedi kisim benim
Dogruldugum günden beri
Dumanlidir basim benim

Taslarimi söktü seller
Çiçegimi derdi eller
Yillarimi çaldi kullar
Unutuldu yasim benim

Agaçlarim yaprak döktü
Ceylanlarim boynun büktü
Bir simsek bagrimi yakti
Yaralidir dösüm benim

Gariplere el veririm
Saskinlara yol veririm
Güzellere gül veririm
Pay etmektir isim benim

Yakaririm göge dogru
Akranimdir Ilgaz, Agri
Yanar kafkaslarin bagri
Yagmalanir düsüm benim

Çavlanlarim çeker zikir
Bülbüllerim türkü okur
Içimde lavlar birikir
Buza keser disim benim

Dolularim ak incidir
Firtinalarim kincidir
Adim dostun sevincidir
Düsmanima hisim benim

Ogul verdim arik oldu
Meyve verdim koruk oldu
Güz ayi pek buruk oldu
Agulandi asim benim

Dört mevsim de yara aldim
Gençligimi yere çaldim
Orta yasta ölüp kaldim
Tasa geçti disim benim

“... Gözelerim ilaç artik
Yagmurlarim kirbaç artik
Tek duaya muhtaç artik
Yosun tutmus tasim benim...”

Orhan Seyfi Sirin