Yalnizlik

Yalnizlik


Ben ne zaman yalniz kaldim, bilmiyorum
Ne tuhaf, vaktim olmazdi
yalnizligi bunca bilirken
kendimi hiç yalniz sanmazdim
çevremde hep birileri vardi,
ben hep birilerinin yanindaydim
günler belirsiz bir gelecek için neredeyse kendiliginden hazirlanirdi
aramizda habersiz gidip gelen gündelik armaganlarla
kendi kendini tasiyan bir irmagin akintisinda hayat
bizi kendi sahillerimize ulastirirdi
bazi evlerden tasinirdik, bazi insanlar girip çikardi hayatimiza
bazi mektuplar alirdik, bazi sözler, çiçek selamlari
sonralari bazi tanidiklarimizin ölümleriyle de karsilastik
elde olmayan nedenle
sudaki halkalar gibi genisleyen
küçük alinganliklardan büyük darginliklara
vazgeçisler, unutuslar, kayiplar
birbirimizi çok sevdik hep
yillarla azala azala

simdi ne zaman yalniz kaldigimi düsünsem,
yalniz olmadigimi kanitlamak istiyorum kendime
eskiden iki albüme sigdirdigim hayatim,
simdi sigmiyor eskilenlerle çogalmis fotograflara
telefonun basina geçiyorum
alt alta dizilmis onca ad arasinda seken ömür parçasi
gün ölüyor mesgul numaralarla
simdi ne zaman yalniz oldugumu düsünsem,
simdi ne kadar yalniz...
yalniz oldugumu anlamam için beni hiç yalniz birakmadiniz.

Ben ne zaman yalniz kaldim, bilmiyorum
her zaman yalnizdim, bunu biliyorum
büyücü ellerimin kara sanati yazi
en çok ben onardim dostluklari, en çok benim elim dikis tuttu
bagislamasiz sanarken kendimi
en çok ben unuttum kalbimin benden sakladiklarini
tigla içeri çektim takilmis kazaklarin ipini
denenmemis baslangiçlari göze aldim,
hafifletilmis hasarlari, görmezden gelinen enkazi
mutfagi beklemek hep bana kaldi
bir siirden bir romandan bir filmden çikip
her seferinde aydinlik bir inat gibi yeniden karistim hayata
hiç el degmemis gibi yeniden konuk geldim
odalariniza, ruhlariniza
buraya

eski asklarim neredesiniz? Hepinizi çok özledim.
Simdi birdenbire bir köseden çikip bana,
yalnizca, Merhaba, deseniz,
o zamanlar hiç mutlu etmediginiz kadar mutlu edersiniz,
bir zamanlar bütün agladiklarimi geri verebilirim size
sag olun demenk isterim, sag olun, sag olun
sanki beni yeniden sevdiniz
ama biliyorum, pis bir yagmur basliyor, semsiyem yok yanimda,
yagmurda yürümekten nefret ederken, yürümekte israrliyim gene de
isterseniz, kederdeki bütünlük, diyelim buna
ne kadar islansam, o kadar çikacagim sanki
bir zamanlar çok daha bütün oldugumu sandigim
o yikanmis zamanlara...

yeni degil kesfine gençlik verilmis gerçekler
her zaman yalnizdim
kitaplar kadar yalniz
yalnizca yalnizligimdan gürültücü bir kalabalik yaptim
herkes için farkli aldanislar kurtarilmis hayatlar yok pahasina

her zaman yalnizdim
yanardaglar kadar yalniz
ey kafiye sevenler,
simdi beni gökyüzünde bir yildiz sananlar, yanildiniz!

nankörlük etmeyeyim gene de,
yalnizligimi daha az hissettigim anlarim oldu yalniz

evimde hep ayni anda çalar telefonla kapi
gene öyle oluyor; hiç yalniz birakmazlar beni
yalnizlik bilgisiyle çatilmis arkadasliklarin korunakli gölgesinde
yalnizlik için çalar telefonlar kapilar
Istersen bana ugra, ya da, Aksama bulusalim, ölmeden yapacak çok
is var

Murathan Mungan