Geçer

Geçer


Izdirabin sonu yok sanma, bu alem de geçer,
Ömr-i fani gibidir; gün de geçer, dem de geçer,
Ram karar eyliyemez hande-i hurrem de geçer,
Devr-i sadi de geçer, gussa-i matem de geçer,
Gece gündüz yok olur an-i dem adem de geçer.

Bu tecelli-i hayat ask ile büktü belimi,
Çagliyan göz yasi mi, yoksa ki hicran seli mi?
Inleyen saz-i kazanin acaba bam teli mi ?
Çevrilir dest-i kaderle bu su'unun filimi,
Ney susar, mey dökülür, gulgule-i Cem de geçer.

Ibret aldin okudunsa su yaman dünyadan,
Nefsini kurtara gör masyad-i mafihadan,
Niyyet-i hilkati bu ask-i cihan aradan,
Önü yokdan, sonu yokdan bu kuru da'vadadan,
Utanir gayret-i gufranla cehennem de geçer.

Ne seriat, ne tariykat, ne hakiykat, ne türe,
Süremez hükmünü bunlar yasadikça bu küre,
Cahilin korku kokan defterini Tanri düre!
Ma'rifet mahkemesinde verilen hükme göre,
Cennet iflas eder, efsane-i Adem de geçer.

Serseri Neyzen'in askinla kulak ver sözüne,
Girmemistir bu avalim, bu bedyi' gözüne.
Cehlinin kudreti baktirmadi kendi özüne .
Pir olur sakiy-i gül çehre bakilmaz yüzüne,
Hak olur pir-i mungan, sohbet-i hemdem de geçer




Neyzen Tevfik