Haykir Acini Ey Halk

Haykir Acini Ey Halk


Haykir acini ey halk, bas egme haykir
Bir yol kavsagindasin ve ancak
Yaralarin, haykirislarla onarilir
Bir yol kavsagindasin ve senin
Degismek için çirpiniyor kaderin
Kusan alninda biriken o kara teri
Sirtinda sakirdayan kirbaci kopar
Soluk al, isildat o mazlum yüregini
Bak; korlasti acilarin, kozalandi
Ey halk, parçala su nankör suskunlugunu
Bas kaldir artik
Sevginin ve öfkenin ugultusunu
Bagrina vura vura tasirken sana
Karsilik gözetmiyor o gencecik insanlar
Ne barbarin tehdidi, ne disleri kiran elektrik
Dalga dalga yayilan o rüzgari durdurabilir
Bu direnis senin için ey halk
Bu çiglik senin kollarinla
Yikilsin su köhne dünya
Ve coskuyla yeniden kurulsun diye çinlatiyor hayati
Bir yol kavsagindasin fakat
Mutlaka degisecek kaderin
Bunu bekliyor su islak çukurlarda yürüyen su yoksul çocuk
Bunu bekliyor gözevleri kurutulmus analar
Bunu bekliyorzincirin oydugu bilek
Bunu bekliyor açlik, kuraklik, ilik ilik akan kan
Bunun için en gençlerimizi ölümle tanistirdik
Kusan kendini artik,
Biraz da gövdeni yüreginle kirbaçla
Ey halk, haykir acini; bu karadumani dagit

Nihat Behram