Bakmaklar

Bakmaklar


Donyagindan yapilmis sabunlarin
ürkütüp sindirdigi gözlerim vardi - agir -
agir yani çorapli ve sürgün dogmanin
tasinmaz kildigi.
Ben senlikçisiydim pihti kanin
keten helvacilardan, bileycilerden
rugan çizme giyilen çaglardan geçerdim
barutun ve susamanin güzelligiyle
tek yatmanin akmayan yüzüyle geçerdim.
Oraya, gögsüme ilikledigim hayvani ayartmadan
direnmenin mayasini ellemeye.
Gün dönerdi, benzi solardi kahkahamin
kapardim kapimi gevseyen bir yanimla
ve hergece yatagimda bir engerek bulmanin
süregen igrentisiyle dolardim, sesim
öylece - Kusmuk Gibi - kalirdi agzimda.

Çünkü heryerde bir gögün ufak kaldigi vardi
- aksama özgü gögsümü açardim
ey mutlu seri penceresi doganin -
heryerde köpeksi koklasmalarin sürüp gittigi vardi
uyurken bir kadina doyar gibi kanardi ayaklarim
kanardi ve bir irin seliyle bogulurdum hersabah.

Oysa babam bilirdi yasadigini aptes alirdi çünkü
anlatacak seyleri vardi, egilip kalkmalari
dualar okumasi, dogum sancilariyla birakip gitmesi anami.
Ah, göge uzatiyorum bir cumartesiyi
hayin bir çalgiyi kusaniyorum gögün huysuz kuslariyla
GÖK! Bir kahkahaya geçirdikçe dislerimi
bir tabut kalmistir aksam olmaya
bir tabut beklenen bir aydinliktir
beklenen bir ses gibi avlularda.
Anam kirliserin penceresinde doganin
uykusu ayaklanir kani birikir saçlarina
gözlerine uyusuk bir hinç siner artik
ölü bir erkegi almistir yatagina
o soguk ölüyü, o kurutulmus aniyi
birdenbire benim agzima takilir hersey
giderim aksama özgü gögsümü açmaya.

Ben nereye adimi yazsam
nereyi göstersem parmaklarimla
orasi sapkalar yüklü bir vagondur,
nerede daralmis görsem bir adami
aksamin güzel bugusunda eli-ayagi tutulmus
bir çiçege uzanirken utandigini görsem
iste igrentim yayiliyor derim, iste sirtlanlar soluyor ellerimde
kuslar çoktan kapamislar tarlalarini.
O zaman bir üzünç araliginda - herkes gibi - baslar korkum.

Ey irin mutlulugu!
Ey durmayip agriyan kemigi usumun!
Ugunursam beni hazdan delirten hayvanin ortasinda
ben kosarken derelerde birikirse çocuklugum,
piçligim birikirse sesimin o hincahinç boslugunda
coskunun en saglam atiyla geliyorum
sövgüm büyüyor, agartiyor günümü.
TAN! Ölü bir keçiyle saçlarimi taramanin vaktidir
sari bir bilincin ötesini ellemek istemenin
bir üzünç araligindayiz artik TAN!
savulun, çiplakligim geliyor ardimdan.

(1964)
.



Ismet Özel