Agirdir Kusurlu Bir Hayati Tasimak

Agirdir Kusurlu Bir Hayati Tasimak


Iz sürdüm ardimsira
Kendimden baska öç alacak kimse yok
Silahlar, ölümler kusanip düstüm yola
Kendimi tasiran öfkem ki coskun
Döküldü sularini asarak kavgamin.
Yayildi intikam kokusu, yine mi köpürdü sularim
Daglar yine mi hareketlendi ufka
Ki ben ne zaman baksam bir daga mutlaka sirtini yaslar bana.
Adim adim yakinliktir kendime;
Koyunun yüzüme vurusu gün batimi,
Saçlarimin bu pervasiz büklüm büklüm savrulusu
-gece savurur saçlari-
(kostum kostum da bir aksamlari han ettim kendime)
Ama artik engel tanimaz oldu yüregim
Degil midir ki karsi koyamaz hiçbirsey
Çatallasmissa aklin ve hirsin yolu ve tabii ki öfkenin
Yorulmaz adimlarim imkan yok
Ihtimaller uzak vazgeçisime.
Uykusuz geçilmeli dsaglar dolanan yollar
Ölümün sancisina, acisi çekilmeden varilmali
Her ölüm yeni bir hayat dogurur
Ölmeden bir kere yasamali
Ve kendi sandalyesine insan kendisi vurmali.
Baglarimi koparmaya çalisiyorum
Yavaslatiyorlar beni
Cesaret ister insanin kendisini sevmemesi
Çekinir kendisine çamur bulastirmaktan
Beni bu bagliyor olabilir
Bagimin varligindan haberdarim
Kendimi sallandiracak ipi bulamiyorum
Bulmak nedir?
Nedir ki yüceligi hayat ugruna tüketilir?
Bir o kadar anlam katar hayata
Bir kere ismim adandi buna.
Bir yanimdan tutusturup rüzgara bulanmis bedenimi
Bir yanimdan rüzgar çagirdim
Ne yanilmak bildim, ne elime tutusturulacagini bitmenin mesalesinin.
Ömrüm önceki animin sonrakine etkisidir
Kirilmis bir kalemin hükmüdür benim ömrüm.
Ne agir yükmüs bu tasidigim hoyrat basim
Suçu kaldi üstüme kan kokmanin
Oysa ben kanatmadim hiçbir yerimi, yine de kendimedir savunmasizligim.
Gözlerim birbirini kandirmalara ayna oldu
Görmedim, gösterildi.
Basim sag(olmaz olsun)
Safagi dahi iz biraktirdi tenimde, belgesidir tutkunlugun.
Bunca zamandir, bas asagi sarkisimdan bu yana
Savunarak tek dogru oldugumu
Yanilgimi kendime korunak yaptim
Itir kokusunu da bilmedim, safak kiziligini da
Yürümeyi bile ögrenmeden, çiçek tarlalarinin içinde yasananlari umursadigimi söyleyerek kosmam da yalandi.
Yanlis çabuk kabulleniliyor, dogru süründürüyor
Ne yazik ki bir kere ölecek kadar cesur degildim
Bin kere ölüp gereksiz ugruna
Dogruya ölemedim, süründüm, ya da öyle göründüm.
Simdi;
Döke döke yasadigim zamanlarimi, yanlislarimi, yalanlarimi,
hata ile savunduklarimi
Toplayarak ardimsira gidiyorum
Yasadigim saçmaliklar öyle uzak ki gerçegime
Gerçek ile yetisebilecek miyim saçmaligima bilemiyorum...
.



Ismet Özel