Yürüyelim Biraz Daha

Yürüyelim Biraz Daha


geç geç bitmiyorsun
söyle nigârim
neresindeyim ismailî
köprülerin

israrimdir bir sen dökül kuytularima
billursu bir kederle içiyorsun ayriligi
öylece sun bana sâgarini âhim
yalvaç gülüsleriyle geçiyorsun yoksullugumdan

atesine karsi prometheus’un
yüreginin kesfine izin veren
ben o okyanus kiblesi
sairlerin yalnizligi emanet ettigi yegâne zat
bunca yanki içinde baska söze ne hacet

duymak istedigimiz
ölümü haberlestirmesi degil midir
lotus çiçeklerinin
aglamiyor gibi aglayan
selâma muhtaç cümle çiçegin
yalnizligina katilmadan varolmak nedir öyleyse

birlikte aranacak seyler adina
haydi arayalim üçünü de
akasya yesilini / altindaki topragi ve insani
yoksa bahtimiz mi bilmeliydik
bu kentte agaç ya da sair olmayi

Ismail Aykanat