Mahzuniden Veysele

Mahzuniden Veysele


Üçyüz onda kadem basti dünyaya
Baska bir alemde yasardi Veysel
Yedi yasta gözü sustu dünyaya
Iç gözüyle hakka kosardi Veysel

Sikayet etmedi murada yetti
Rüzgar ile esti, çiçekle bitti
Ne haldir koyunu kurt ile güttü
Böyle bir barisi basardi Veysel

Nice mor daglarda sümbül düsledi
Bir bostana bin topragi isledi
Ömür boyu ikiligi tasladi
Özünde fitneyi asardi veysel

Bereketti gök yüzünden döküldü
Bulut gibi çok daglara çekildi
Kara toprak dedi, ona ekildi
Mahzuni Seriften yeserdi Veysel.


Mahzuni Serif