Yarin Gece

Yarin Gece


Yarin gece gidecegim bu kentten
Bir irmaga yolcuyum sular çekiyor beni
Yüregimden baska tasiyacak yüküm yok
Sayilmazsa gögsümden düsen kus ölüleri

Sözüm yok iste yüzüm iste aksam
Sesimde anilarin sessizligi

Içimde aciyla yürüyorum yollari
Çoktandir yolumu ayirdigim bu kentten
Yorulsam da bir daha binmem o trenlere
Kimse karsilamasin istasyonlarda beni

Kussuz bir kent gizli uzayan saçlarimda
Asktan ve anilardan bir avuç külüm simdi
Ardimda usulca akan küçücük sular
Bir onlar ugurluyor varacagim irmaga

Sözüm yok iste yüzüm iste aksam
Sesimde anilarin sessizligi

Sonunda bir soru gibi kaldim yine kendimle
Kentin kirik aynasinda eksildikçe düslerim
Söyle benim ömrüm bu kente ugradi mi
Sahi ben hiç ömrümü kendime yasadim mi

Haydar Ergülen