Yak Beni

Yak Beni


Öyle asksadim ki anlatilmaz
Gözünün degdigi her yerde
artik beni göreceksin
Aklimi firara vermisim zaten
Ben ki gurbetim kendime
sensizligin duvariyla çevrili
kendi dehlizine sürgün
Askin zaferine sancili safak
senelerdir kininda
Zulasinda hayatin
Ve siyah günesin çok yakininda

Hiç kimse senin kadar sevilmedi
Benim kadar sevmedi hiç kimse
Bir siiri kiskandiran gözlerinle
yak beni
Ne varsa gök mavisine
ve bir kus yuvasina dair
kipkirmizi kokan gül yapragindadir
ve üzerindeki sebnem
hep o sarkinin nakaratidir

Kendine aglamaz elbette bulut
Her yagmur beir yesil yaratmak içindir
Sanma ki yikildim
sanma ki çöktüm
Bir baska bahar
için yaprak dökütüm
Celladi ölüyor kavusmamizin
Çünkü agir sevdaliyim
Ve çünkü
tek heceli ölümler demlenir
askin semaverinde
Bir deniz özlemiyle aktigim son nehir
yüregimin o en sakli yerinde
her an ölebilir her an dirilir

Buzlari üsüten bazkir ayazi
Ve denizden çikmis rüzgarlarla gel
Kuru dallari bastikça kirilan eylül
üzüm karasi bir hasrete
soyunup bürünmüsken
Kursunlara dizilirken susuz denizler
Kapattim penceresini ömrümün
çektim perdesin
Hazirim
Yak Beni.

(1996)
.



Fatih Kisaparmak