Besikten Mezara Kadar

Besikten Mezara Kadar


Seni istakbal için önce gelmek cihana,
Ve baskasinan almak sonra gelis müjdeni.
Bir nefes dinlemeden yillarca kosmak sana,
Aramak her tarafta...Bulmamak asla seni.

Suda,rüzgarda,kusta senin sedani duyup
Seni beyaz çiçekli dallar içinde sanmak.
Vuslatin rüyasini görmek üzre uyuyup
Hasretin azabina ermek için uyanmak.

Baska bir sekle koymak her gün güzel yüzünü,
Boyamak gözlerini bir siyah,bir maviye.
Tek seni hayal için süzerek batan günü,
Gece mahtaba dalmak,sen de dalmissin diye.

Seni anlatmak üzre yazip her gün bir gazel
Geçirmek ömrü yalniz sana dair eserle.
Saçlarini çözerek hulya dizinde,tel tel,
Bugün güllerle örmek,yarin menekselerle...

Tesadüf ümidinin bittigi müsis anda
Dudaga kanla çizmek yeniden tebessümü:
Seni istikbal için artik öbür cihanda,
Dosta el sallar gibi,davet etmek ölümü.

Faruk Nafiz Çamlibel