Birazdan Gün Dogacak

Birazdan Gün Dogacak


Nuri Pakdil'e


Beton duvarlar arasinda bir çiçek açti
Siz kahramanisiniz çelik disliler arasinda
Direnen insanligin
Saçlariniz istirap denizinde bir tutam basak
Elleriniz kök salmis agacidir zamana
O inanmislar çaginin.
Zaman akar yer direnir gökyüzü kanat gerer
Siz ölümsüz çiçegi tasirsiniz gögsünüzde
Karanligin ormaninda iman günesidir gözünüz
Solugunuz umutsuz ceylanlarin gözyasina sünger.
Gün dogar rüzgar eser bulut dolanir
Rahmet sarkisi söyler yagmurlar
Alniniz en soylu isyandir demir külçelere
Gürültü susar ses donar sevgi tohumu patlar
Sessiz bir bombadir konusur derinlerde.
Ey bizim sabir yüklü topragimizin kutsal agaci
Sen bize hayatsin umutsun mezarlar kadar derin
Bizi tutan bir sey varsa dirilten o sensin
Üzerinde uyudugumuz yavru kuslarin
tüy renkli sicakligi.
Ey damarlarimizda donan buz yüklü heykeller
beldesinden
Yikintilar sonrasi sarindigim sefkat anasi
Ey daglari yerinden oynatan ses ey mermeri toz eden
rüzgar
Ey alemi donatan isik topraga can veren el.
Gün olur toprak uyanir agaç uyanir uyanir böcekler
Sari bozkir titrer çiplak agaçlar yeserir gök yikanir kirli
dumanlardan
Su cosar deniz kabarir canlanir ölü sehirler
Yemyesil bir rüzgar eser yildizlar arasindan.
Simdi siz tasiyorsunuz müjdenin kursun yükünü
Çatlayacak yalanin çelik kabugu
Sizin bahçenizde büyüyecek imanin günes yüzlü çocugu.



Erdem Bayazit